Rodin şöyle demişti " ona altını nerede bulacağını söyledim. Ama bulduğu altın kendi içindeydi."
Camille henüz 17 yaşında bir öğrenciyken 41 yaşındaydı Rodin. Tarihin belkide hiç karşılaşmasalardı dedikleri yer olan bir atölyede tanışmışlardı. Camille nin hocasıydı Rodin. Hoca-öğrenci ilişkileri yanlızca 2 yıl sürmüştü.
Sonrasında Rodinin sevgilisi,metresi,danışmanı her şeyi olmuştu. Her şeyden fazlası Rodin'in rakibi olmuştu. Camille'yi kötü sona sürükleyende buydu.
Rodin aşkın en tutkulu olduğu dönemde "Cehennemin Kapıları" adlı büyük eseri armağan etmişti tarihe. Aşktan, tutkudan besleniyorlardı beraber oldukları yıllarda çok güzel eserlere imza attılarsa da Camille hep Rodin'in gölgesindeydi. Rodin kabullenmiyordu Camille'nin ondan üstün olmasını, yaratıcı bir kadın olmasını..
Bir bebekleri olacaktı ki bir kaza sonucu Camille bebeğini kucağına alamadan kaybetmişti. Kötü günler o zaman başladı.
Camille'nin yaşam tarzı şimdi olduğu gibi o zaman da yadırganıyordu. Annesi Camille'yi reddetti. Evden ayrılmak zorunda kalan Camille Rodin ile yaşamaya başladı. Sevgilisinin onu bir rakip olarak görmesi, kıskançlığın artması kavgalarını da şiddetlendiriyordu. Tutlukulu aşkın sonuna gelmişlerdi, artık beraber değillerdi.
Camille için zor günler daha da sancılı bir hal almıştı. İşte bu zaman da en büyük eserlerini vermişti. Sanki Rodin vardı eserlerinde ama o da zamanla kaybolmuştu. Sanat eleştirmenlerinin dediği gibi bu kadın bir dahiydi.
Özel hayatında ki sorunlarına, babasını kaybetmesi ve geçim sıkıntısı eklenince Camille sinir krizi geçirdi ve bir çok eserini parçaladı. Kısa bir zaman sonra paranoyaları başlayan Camille'yi annesi ve Rodin akıl hastanesine yatırdılar.
Eserlerine ruh veren kadın dört duvar arasında kendine yer bulamıyordu. Tutkulu bir aşkın getirdiği son nokta ne kadar acı.. oysaki o "ölene dek heykel yapmak istiyordu."
Bir süre sonra doktoru hastaneden çıkarılmasına karar verse de annesi ve Rodin onu almadılar. 30 yılını geçirdiği duvarlar arasında yanlız başına öldü Camille kimse onu duymadan,görmeden..
Camille den çalınan 30 yıl.. diğer acıları katmadan tutkulu bir aşkın götürdüğü 30 yıl bizden de bir çok şeyi çaldı. "Olgunluk Çağı" gibi bir eser görebilirdik ama birileri onları da duvarların arasına sıkıştırdı. Tutkulu aşk benim doğdum yıl film haline getirildi. Bir arkadaşımın olsa da yıllar sonra şimdi benim elimde izleyip izlememek konusunda kararsızım. Bu güne kadar okuduğum bu aşkı yok edebilecek derece hoşlanmıyorum film izlemekten belki defalarca kez daha okuyabilirim ama izlemekten korkuyorum.. Kendi kafamda canlandırığım Camille Claudel den başka bir Camille ye katlanamam heralde..
