26 Şubat 2011 Cumartesi

Bavul


Bavulumu hazırlamak yerine dolabımı saatlerce izleyebilirim böylesi benim için çok daha eğlenceli olurdu ama bir şeyler yapmayınca her şey olduğu gibi kalıyor. Mecburen başlıyorum
dolabımda katılı duran yada odamın herhangi bir yerine atmış olduğum kıyafetlerimi teker teker bavuluma yerleştirmeye Aslında sadece kıyafetlerimi  değil yaşayacaklarımı da dolduruyorum o bavula.
Canım sıkıldığında belki üzerimde mor hırkam olur. Ağlayabilecek kadar mutlu olduğumda o en sevdiğim pantolonum üstümde olur belki düşer çamurlarım her tarafını..
Çizmeler, çantalar, kıyafetler her şeyi hepsini koyuyorum  bavula.. evet her zaman ki gibi  kapanmıyor. Anne diye seslenemiyorum bu sefer, saat geç oldu sabah hallederim diye geçiyor aklımdan
Bavul toplamaya alışığım belki ama yıllardır alışamadım vedalara. İstediğim zaman dönebileceğimi bilsem de mesafe yakında olsa uzakta olsa üzülüyorum ayrılıklarda..

0 yorum: