Farkındayım hiçbirimize 24 saat yetmiyor. 10 dakikanın, saniyelerin hesabını yapıyoruz. Sürekli bir şeylerin peşinden gidip günlerce bazen yıllarca koşturuyoruz. Kendi derdimize düştükten sonra geride kalanları pekte önemsemiyoruz. Farklı bir coğrafyadaki günlerdir yemek yemeyen insanları, felaketleri, gazetelerin 3.sayfalarını ne kadar da çabuk unutuyoruz. "Ucu biz dokunmadıkça" tabi. 

Biraz üzülüyoruz sonra "Dünya hali" deyip geçiyoruz.

Hepimizin dünyası farklı ama herkesin dünyasının yalıtımı aynı.

Dışarıdaki soğuk hava etkilemiyor bizi.

"Her şeyi" unutabiliyoruz.. 

Unutuyoruz da 

Bir insanı unuturken neden zorlanıyorsunuz?

ya da biri sizi unutunca kızıyorsunuz?